ต่อจากฉบับที่แล้ว
ทำไมต้องเรียนรู้ประวัติศาสตร์
1. เพื่อทำความเข้าใจตัวเอง เข้าใจสังคม เข้าใจโลก และที่สำคัญยิ่งคือ การเข้าใจอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของตนเอง
2. ประวัติศาสตร์เป็นเรื่องราวที่มีความสำคัญ ทำให้รู้จักตนเอง เพื่อจะได้อยู่กับปัจจุบันและอนาคตได้อย่างมีความสุข
3. วัตถุประสงค์ของการศึกษาประวัติศาสตร์ เพื่อให้เป็นคนดี มีอุดมการณ์รักชาติบ้านเมืองและท้องถิ่น และเป็นพลเมืองที่ดีของชาติ
สภาพปัญหาปัจจุบัน
1. สภาพสังคมซ้ำซ้อน มีการแข่งขันสูง มีความรุนแรง มีอันตราย
2. เยาวชนมีพฤติกรรมในทางเสื่อมถอยทางคุณธรรมจริยธรรม
3. คนในชาติขาดความรัก ความสามัคคี
การรู้เท่าทันการปอนทำลายชาติ
1. ทางเศรษฐกิจ หนี้สินเพิ่มขึ้น ร้านสะดวกซื้อ แรงงานต่างชาติ ผลประโยชน์ทับซ้อนของทุนข้ามชาติ
2. ทางสังคม วัฒนธรรม ความเชื่อ (การทำลายชาติ คือ การทำลายวัฒนธรรม)
3. ทางการศึกษา (ปลูกฝังแนวคิดตะวันตก อ้างสิทธิมนุษยชน ความเป็นสากล ความทันสมัย)
4. การเมืองการปกครอง บิดเบือนเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์
5. ความศรัทธาต่อบรรพบุรุษ ทำลาย ค่านิยมและความเชื่อ ใช้การตลาดนำ
6. การทำลายสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ผ่านสื่ออินเตอร์เน็ต วิทยุชุมชนและสื่อสิ่งพิมพ์
7. โลกาภิวัตน์ กับการอ้างอิงสิทธิมนุษยชน ความเป็นสากล ความเป็นสื่อเสรี
ประวัติศาสตร์ชาติไทย
ราชอาณาจักรไทยมีพระมหากษัตริย์เป็นพระประมุขมายาวนาน 791 ปี โดยมี 7 มหาราชกษัตริย์ไทย ที่ทรงพระคุณต่อแผ่นดินที่ยิ่งใหญ่ ดังนี้

พ่อขุนรามคำแหงมหาราช
พระองค์เป็นกษัตริย์แห่งราชอาณาจักรสุโขทัย ได้ทรงประกอบราชกิจที่สำคัญไว้มาก สมควรกล่าวถึง คือ
1. ทรงมีความเข้มแข็งในการรบ
2. ทรงเจริญทางพระราชไมตรีกับประเทศใกล้เคียง
3. ทรงปกครองพลเมืองให้ได้รับความร่มเย็นเป็นสุข
4. ใน พ.ศ.1826 ได้ทรงคิดแบบตัวหนังสือไทยขึ้น ซึ่งเป็นเค้าโครงของตัวหนังสือไทยในปัจจุบัน

สมเด็จพระนเรศวรมหาราช
สมัยราชอาณาจักรศรีอยุธยา สมเด็จพระนเรศวรฯ ได้ทรงกอบกู้ชาติไทยให้กลับมามีอิสรภาพพ้นจากอำนาจพม่า เมือ พ.ศ.2135 (ซึ่งเดิมลงมติกันแล้วว่าตรงกับวันที่ 25 มกราคม) นับว่าเป็นชัยชนะอันเยี่ยมยอดในรัชสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ผลแห่งชัยชนะที่ทรงมอบให้แก่ชาติไทยครั้งนี้ ทำให้พม่าไม่กล้ายกทัพมาย่ำยีประเทศไทยอีกเป็นเวลานาน สมเด็จพระนเรศวรฯ ได้ทรงใช้เวลาต่อมาจากนั้นยกทัพไปปราบถึงพม่าจนเป็นที่เกรงขามทั่วไป ทรงปราบปรามเขมรซึ่งมักประพฤติตนเป็นพฤติตนเป็นศึกสองหน้าแทรกแซงอยุธยาขณะมีศึกพม่าอยู่บ่อยๆ

เมื่อกรุงหงสาวดีตีผลัดเปลี่ยนแผ่นดินใหม่ พระเจ้าบุเรงนองแห่งกรุงหงสาวดีตีสิ้นพระชนม์ พระเจ้านันทบุเรงขึ้นเป็นกษัตริย์สืบต่อมา ทางพม่าได้แจ้งข่าวเปลี่ยนรัชกาลไปยังประเทศราชทั้งปวง ให้ผู้ครองประเทศราชไปเข้าเฝ้าตามพระราชประเพณี สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช ได้ทรงโปรดให้สมเด็จพระนเรศวรเสด็จขึ้นไปแทนพระองค์ เมื่อสมเด็จพระนเรศวรเสด็จถึงเมืองแครง บังเอิญได้ทรงทราบถึงแผนการของพม่า ซึ่งคิดประทุษร้ายต่อพระองค์จากบุคคลสำคัญทางมอญ หลายคนที่สนิทสนมคุ้นเคยลอบมาทูลก่อนจะถึงเมืองพม่า สมเด็จพระนเรศวรจีงทรงถือโอกาสประกาศอิสรภาพ ณ เมืองแครง ใน พ.ศ.2127 แยกราชอาณาจักรศรีอยุธยาออกเป็นอิสระจากอำนาจพม่า และเมื่อทางการพม่าจัดทัพใหญ่ให้ พระมหาอุปราชาพระรัชทายาทเสด็จนำเข้ามาปราบปรามไทย สมเด็จพระนเรศวร ซึ่งเสด็จขึ้นครองราชย์บัลลังก์ใหม่ๆ ได้เสด็จนำทัพออกไปจากกรุงศรีอยุธยา รับทัพข้าศึก ณ แขวงเมืองสุพรรณบุรี ทรงทำสงครามยุทธหัตถีกับพระมหาอุปราชา จนได้ชัยชนะ

สมเด็จพระนารายณ์มหาราช
พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์ผู้เป็นที่เลื่องลือพระเกียรติยศในพระราโชบายทางคบค้าสมาคมกับชาวต่างประเทศ รักษาเอกราชของชาติให้พ้นจากการเบียดเบียนของชาวต่างชาติ และรับผลประโยชน์ทั้งทางวิทยาการและเศรษฐกิจที่ชนต่างชาติ และรับผลประโยชน์ทั้งทางวิทยาการและเศรษฐกิจที่ชนต่างชาตินำเข้ามา นอกจากนี้ยังได้ทรงอุปถัมภ์บำรุงกวี และงานด้านวรรณคดีอันเป็นศิลปะที่รุ่งเรืองที่สุดในยุคนั้น

เมื่อสมเด็จพระนารายณ์เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติ ณ ราชอาณาจักรศรีอยุธยาแล้ว ปัญหากิจการบ้านเมืองในรัชสมัยของพระองค์เป็นไปในทางเกี่ยวข้องกับชาวต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ ด้วยในขณะนั้นมีชาวต่างประเทศเข้ามาค้าขาย และอยู่ในราชอาณาจักรไทยมากกว่าที่เคยเป็นมาในกาลก่อน ที่สำคัญมากคือชาวยุโรป ซึ่งเป็นชาติใหญ่มีกำลังทรัพย์ กำลังอาวุธ และผู้คนตลอดจนมีความเจริญ รุ่งเรืองทางวิทยาการต่างๆ เหนือกว่าชาวเอเชียมาก และชาวยุโรปเหล่านี้ กำลังอยู่ในสมัยขยายการค้าลัทธิคริสต์ศาสนา และอำนาจทางการเมืองของพวกตนมาสู่ดินแดนตะวันออก

สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช
พระองค์ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์เดียว ในสมัยที่ราชอาณาจักรไทยมีราชธานีอยู่ ณ กรุงธนบุรีพระเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่อันประชาชาติไทยเทิดทูนพระองค์ท่านเป็นวีรกษัตริย์ ก็เนื่องจากทรงเป็นผู้กอบกู้เอกราชของชาติไว้ ในขณะที่ราชอาณาจักรกรุงศรีอยุธยาพ่ายแพ้แก่พม่า เมื่อ พ.ศ.2310 และสูญสิ้นอิสรภาพไปแล้ว สมเด็จพระเจ้าตากสินได้ทรงใช้เวลาเพียงประมาณ 7 เดือน ปราบปรามอริราชศัตรูภายนอกประเทศ คือขจัดทัพพม่า ซึ่งตั้งรักษาการณ์อยู่ ณ ค่ายโพธิ์สามต้น แขวงกรุงศรีอยุธยาให้แตกแยกออกเป็นชุมนุมต่างๆ หลายชุมนุม ได้แก่ พิษณุโลก พิมาย ฝาง หรือ สวางคบุรี (ในบริเวณจังหวัดอุตรดิตถ์) และ นครศรีธรรมราช สมเด็จพระเจ้าตากสิน หรือสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี จึงต้องเสด็จปราบปรามและเกลี้ยกล่อมเจ้าชุมนุมต่างๆ และพวกให้นอบน้อมยอมสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ท่าน รวมประเทศชาติเป็นปึกแผ่น มีศูนย์การปกครองอยู่ที่กรุงศรีธนบุรีแต่แห่งเดียว การที่มิได้ทรงกลับไปใช้กรุงศรีอยุธยาราชธานีเดิม ก็เพราะอยุธยาเป็นเมืองใหญ่ถูกพม่าทำลายยับเยินมาก เกินกำลังของพระองค์ท่านซึ่งมีน้อยทั้งทรัพย์สิน ผู้คน และเวลาที่จะบูรณะให้กลับคืนดีมั่นคงแข็งแรงได้ทันการ.